Bahasa Kebangsaan
bahasa pentadbiran, bahasa penghantar utama dalam
sesebuah negara. Digunakan di media massa, pusat pengajian tinggi,
pemerintahan, parlimen, majlis konvokesyen, upacara rasmi kerajaan dan
lain-lain. Bahasa kebangsaan menjadi kemegahan dan kebanggaan bagi sesebuah
negara.
Bahasa Rasmi
digunakan untuk pentadbiran dan urusan-urusan rasmi dalam
sesebuah negara. Contohnya untuk kegunaan dalam sebaran am (media massa), surat rasmi seperti
borang permohonan,, dokumen peribadi seperti surat beranak, kad pengenalan, minit
mensyuarat, urusan pos dan lain-lain. Bahasa rasmi boleh dipilih lebih daripada
satu. Di Brunei ada dua bahasa rasmi (Inggeris dan Melayu). Di Singapura empat
iaitu Inggeris, Mandarin, Melayu dan Tamil.
Lingua Franca
bahasa yang terdapat dalam kawasan pertembungan bahasa
yang intensif yang digunakan oleh penutur-penutur bahasa daripada pelbagai
komuniti bahasa sebagai bahasa perantara sepunya dalam komunikasi.
Bahasa Pijin
bahasa campuran antara dua atau lebih bahasa yang
terbentuk tidak boleh dikategorikan kepada salah satu bahasa asal.
A + B = C
Bahasa A bercampur dengan bahasa B menjadi bahasa C. Bahasa C tidak
boleh dikategorikan sebagai bahasa A atau bahasa B. Bahasa Pijin bersifat
sementara kerana tiada penutur asli.
berlaku di pasar, pusat-pusat perdagangan dan lain-lain yang dikunjungi
oleh pelbagai penutur bahasa.
Bahasa Kreol
bahasa pijin yang telah menjadi bahasa pertama atau bahasa ibunda. Biasanya
bahasa kreol adalah percampuran antara bahasa penjajah dengan bahasa
peribumi. (Cth : Kreol Portugis di
Melaka, Kreol Baba di Melaka ,)
Bahasa Koine
sama dengan bahasa lingua franca. Meliputi kebudayaan dan dialek-dialek
di kawasan atau daerah tertentu.
Bahasa koine adalah dialek yang menjadi bahasa standard yang sepunya
bagi daerah-daerah dalam satu kesatuan.
Cth: bahasa Arab.
Dunia Arab terdapat dialek yang berbeza. Oman,
Kuwait, Iraq, Tunisia,
Maghribi, Lebanon,
Jordan
dll.
Gunakan bahasa Al-Quran dan Hadis untuk mengatasi sekatan dialek tadi.
0 comments:
Post a Comment